Odszedł tęczą na niebie,
kroplami deszczu we włosach,
to grudzień, a jednak jesień,
wspomnieniem szepcze listopad.

Odszedł, blask nocą złoty,
i wszystkie gwiazdy zadrżały,
odpłynął statkiem wieczności,
już inni Go przywitali.

Nie płacz, łzy nie pomogą
tym, co odeszli,
po przeciwnej są stronie,
im nasze łzy słone
niepotrzebne i spóźnione.

Nie płacz, niezrozumiałe
są wyroki
i nikt ich nie pojmie,
trzeba wierzyć, że tak być musiało,
dobre serce Boga w tym dojrzeć.

Boże, proszę Cię o niebo dla Taty,
bo w niebieskim było Mu do twarzy,
daj Panie Boże Tacie
to wszystko o czym marzył.

Daj zegar do naprawienia,
radio, by głośniej grało,
daj książkę bez ostatniej strony,
by Mu się wiecznie czytało.

Daj Tacie mały ogródek
i malwy we wszystkich kolorach,
zwierzęta i ptaki daj Tacie,
niechaj skowronek Go woła.

Daj mapę całego nieba,
Tata tak lubił zwiedzanie,
daj Panie Boże Tacie
wieczne odpoczywanie.

Można się z kimś pożegnać
na chwilę, może niejedną,
przestrzenią odmierzany czas,
wieczność przede mną.

Można się z kimś pożegnać
z nadzieją na nowe spotkanie.
Bóg taką wiarę mi dał
i czekam, Tato na nie.